Pielgrzymka na Jasną Górę 2011 r.

Jezus Król Polski w znaku Figurki obejmuje Swój Jasnogórski tron
(3 maja 2011 r., wtorek – Uroczystość Matki Bożej Królowej Polski, pielgrzymka na Jasną Górę)

Słowa Ślubowań Jasnogórskich Narodu Polskiego, przygotowane przez Prymasa Tysiąclecia ks. Stefana kardynała Wyszyńskiego, cięgle czekają na wypełnienie. Streszczają się w jednym fragmencie Ślubowań: aby Polska stała się rzeczywistym królestwem Twoim Maryjo i Twojego Syna. Ci, dla których Intronizacja Jezusa Króla Polski – na płaszczyźnie od indywidualnej po narodową – stała się sensem różnorakiego trudu i odpowiedzią na to Ślubowanie, drogą do nawrócenia i przemiany oczekiwanej przez Króla królów, ciągle trwają na modlitwie w tej intencji, pokładając ufność w zwycięstwo Niepokalanego Serca Maryi oraz wyznając: Maryjo, Królowo Polski, dziękujemy Ci, że zstąpiłaś na Jasnogórski tron, aby przygotować nasz Naród do podjęcia wielkiej misji Intronizacji Jezusa Króla Polski.

Marsze dla Jezusa Króla Polski w Warszawie, Krakowie, Lublinie i Wrocławiu, a także uroczystość w Świebodzinie, przygotowywały chwilę naszego spotkania z Matką i Królową Polski u Jej Jasnogórskiego tronu. Spotkania innego od wszystkich dotychczasowych. Pamiętnego spotkania! Trudnego spotkania! Spotkania łączącego w sobie na wzór bogactwa tajemnic różańcowych przeżycia: radosne, bolesne, chwalebne i światła.

Przybyliśmy na Jasnogórskie Błonia z całej Polski. Przyjaciele Jezusa Króla Polski, Matki Bożej Królowej Polski i Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny – apostołki Intronizacji. Przyjaciele wzajemnie wobec siebie – na pogodę i niepogodę, dosłownie i w przenośni. Przyjaciele m.in. z Krakowa, Rabki, Łodygowic, Wrocławia, Sochaczewa, Warszawy, Olsztyna, Lublina, Rzeszowa. W szczególny sposób patronowali nam wyniesiony dwa dni wcześniej na ołtarze bł. Jan Paweł II papież, nowy apostoł Bożego Miłosierdzia, oraz św. Wojciech, jeden z głównych patronów Polski, którego liturgiczne wspomnienie chyba po raz pierwszy przypadało wyjątkowo na dzień 2 maja.

Radosny wymiar spotkania z Matką Bożą w uroczyste wspomnienie Jej jako Królowej Polski miał się dopełnić podczas liturgicznej sumy. W darze ołtarza trzyosobowa delegacja Ruchu Samorządna Polska złożyła na ręce głównego celebransa ks. abp Stanisława Nowaka, Metropolity Częstochowskiego, jakże symboliczny i jedyny tego dnia dar składany procesyjnie w imieniu wszystkich obecnych – Figurkę Jezusa Króla Polski. Odbyło się to w asyście peregrynującego po Polsce wizerunku Matki Bożej (specjalnie na ten dzień przywiezionego) i przy obecności ks. Prymasa-emeryta Józefa kardynała Glempa – kaznodziei tej uroczystości, który pod koniec liturgii odczytał także dziwnej treści Akt zawierzenia Maryi (nie ten autorstwa Prymasa Tysiąclecia). Spuśćmy zasłonę miłosierdzia na treści słyszane z ust obu hierarchów i na żenujące zakłopotanie otrzymanym darem... bo to już wyraźnie bolesny wymiar jasnogórskiego spotkania. Potęgował go przejmujący ziąb zacinającego deszczu, momentami padającego bardzo intensywnie, a także ingerencja cenzury w telewizyjny przekaz z miejsca uroczystości (jak za „najlepszych” czasów) – no bo jak to inaczej określić, skoro kamerzyści od czasu do czasu pokazywali moknących na błoniu wiernych, a realizator puszczał na telebim obraz wyłącznie z trzeciej kamery, skądinąd słusznie skoncentrowanej na akcji liturgicznej. Wyjaśnienie tej zagadki jest proste. Z transparentów kuł po oczach zgodny głos ludu streszczający się w apel: Chcemy Jezusa Króla Polski! (cichy – bo wypisany, a nie skandowany, i pokorny – bo tylko miłość do Jezusa i Jego Matki powodowały, że tłum stał w bezruchu karnie na coraz bardziej błotnistym placu jak na obozowym placu apelowym; kochany księże Prymasie to ad vocem zdania-zarzutu podczas homilii).

Chwalebny wymiar spotkania z Matką Bożą rozpoczął się na długo przed nim. To wspomniane już Marsze, to przygotowanie modlitewne, to modlitwa trwająca także nieustannie w różnych zakątkach Polski i poza jej granicami. A na ostatnim etapie przygotowań, wydane i rozprowadzone specjalnie na tą okazję śpiewniki. To wreszcie wspaniały feretron dla Figury Jezusa Króla Polski i piękny sztandar Ruchu Obrony Rzeczypospolitej „Samorządna Polska” i Stronnictwa Polska Racja Stanu – arcydzieła współpracy z Duchem Świętym Wojtka rzeźbiarza-złotnika i Pani hafciarki. Nade wszystko, to przyjęcie do ludzkich serc Jezusa Eucharystycznego u podnóża Jasnogórskich Wałów – chyba przez wszystkich bez wyjątku uczestników tej liturgii. To również współudział wielu obecnych w zbiorowym Akcie przyjęcia (lub odnowienia) duchowej adopcji dziecka poczętego, kończącym liturgiczne spotkanie.

A wymiar światła spotkania z Matką Bożą? Był i wymiar światła – nadprzyrodzonego światła! W ten majowy dzień, kiedy od kilkunastu dni świat wokół nas kipi zielenią i różnobarwnym, nierzadko pachnącym kwieciem, kiedy całkowicie przemoczeni schroniliśmy się w autokarze, gdzie gorącą herbatkę serwował jak zawsze życzliwy Pan kierowca (nie pierwszy raz był z nami), deszcz zamienił się w gęste płaty śniegu. Biel pokryła Jasną Górę.

Skojarzenie z Matką Bożą Śnieżną chyba jest jak najbardziej zasadne, choć tamto historyczne wydarzenie nastąpiło w Rzymie 5 sierpnia 358 r. Owego dnia, w środku nieznośnych letnich upałów, na wzgórze Eskwilin spadł śnieg zapowiedziany przez Matkę Bożą w poprzedzającą go noc – zapowiedziany w sennych widzeniach rzymskiemu patrycjuszowi Giovaniemu i równocześnie (jak się później okazało) jego żonie. Bogaci, lecz bezpłodni małżonkowie ofiarowali wcześniej cały swój majątek Maryi. W patrycjuszowskim widzeniu Matka Boża nakazała wybudować świątynię tam, gdzie spadnie śnieg. W tradycji katolickiej owo wydarzenie interpretowane jest jako znak szczególnego otoczenia opieką przez Matkę Bożą – ukrycia pod Jej Płaszczem. Na wieść o tym znaku Maryi papież Liberiusz, zachwycony nim, na ziemi czystej jak kartka papieru narysował pastorałem plan kościoła wybudowanego jeszcze za jego życia. Po ponad 70 latach z fundacji cesarskiej stanęła tam jedna z najwcześniejszych rzymskich bazylik – Santa Maria Maggiore. Przypuszcza się, iż jej budowę rozpoczęto po soborze efeskim, który w 431 r. ogłosił dogmat o godności Maryi jako Matki Boga, potwierdzając przy okazji niepodważalność nauki o Jej Niepokalanym Poczęciu, na co wskazywano już na soborze nicejskim w 325 r. Mozaika eksponowanego w bazylice łuku tęczowego powstała według pierwotnego schematu ikonograficznego (do dziś nie w pełni odczytanego przez historyków sztuki) stanowiąc gloryfikację Matki Bożej (mówią o tym sceny z fryzu łuku: Zwiastowania – tu Maryja ukazana jest jako zasiadająca majestatycznie na tronie Królowa Nieba z koroną na głowie, Pokłonu Mędrców, Ofiarowania Pańskiego, Ucieczki do Egiptu). W centrum tej mozaiki prezentowany jest inny tron – przygotowany na powtórne przyjście Chrystusa (tzw. etimasia).

Matko, która nas znasz... Uciekliśmy się pod Twoją obronę..., a Ty od razu odpowiedziałaś, bo nie gardzisz naszymi prośbami i najwyraźniej chcesz nas ustrzec od wszelakich złych przygód. Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Ty, która pojednałaś nas z Twoim Synem, polecaj nas nadal Swojemu Synowi, Swojemu Synowi oddawaj nas i to wielkie Dzieło Intronizacji – może to już ostatnia szansa dla opamiętania się Kościoła w Polsce i Kościoła powszechnego. Amen.

A, że owo opamiętanie jest potrzebne, niech świadczy wydarzenie przekazane przez ks. Stanisława kardynała Dziwisza. W przeddzień kanonizacji św. Ojca Maksymiliana Marii Kolbego, tj. 9 października 1982 r. (już po powrocie z Fatimy, dziękczynnym po zamachu) z prywatnej kaplicy papieża dobiegł jego przerażający krzyk. Ks. S. Dziwisz wszedł do kaplicy, podbiegł do Ojca Św. i zapytał co się stało. Papież powiedział jedynie: Gdybyś widział Stasiu to co ja, też byś krzyczał. A po chwili dodał z naciskiem: Módl się za Kościół w Polsce! Nigdy nie wyjawił co widział...

Robert Skrzypczak

Dziękujemy!

Dziękujemy wszystkim, którzy odpowiedzieli na zaproszenie do wzięcia udziału w Pielgrzymce na Jasną Górę w dniu 3 maja 2011 r. w intencji Intronizacji Jezusa Króla w naszym Narodzie.

Dziękujemy Wam za wierność i wytrwałość okazaną przy tronie MB Królowej Polski i przy tronie Jezusa Króla Polski. Jakże głęboko w Waszych sercach wyryte jest pragnienie Intronizacji Jezusa Króla Polski, wypisane także na transparentach, skoro wytrwaliście tyle godzin w strugach deszczu i zimnie pod wałami jasnogórskimi. Ze wzruszeniem łączyliście uczucia Waszych serc z figurką Jezusa Króla Polski, ofiarowaną podczas Mszy świętej przez przedstawicieli Ruchu Intronizacji Jezusa Króla Polski w procesji z darami. Dziękujemy Wam!

List do uczestników pielgrzymki»

Dziękujemy osobom trzymającym wartę honorową przy sztandarze „intronizacyjnym”, dźwigającym feretron  Jezusa Króla Polski, wielki obraz Jezusa Króla Polski, trzymającym transparenty! Byliście niestrudzeni pomimo zimna, deszczu i silnego wiatru. Dziękujemy Wam!

Dziękujemy Kapeli znad Baryczy, która specjalnie na tę uroczystość przygotowała wykonanie  hymnu intronizacyjnego: „Tyś Królem Polski i Panem Wszechświata” (słowa znajdują się w Śpiewniku poz. 21). Hymn ten był wykonany przez Kapelę przed Mszą św. przy pomniku kard. Stefana Wyszyńskiego. Niestety coraz większy deszcz uniemożliwił Wam dłuższe koncertowanie. Dziękujemy Wam!

Dziękujemy osobom rozdającym specjalnie opracowane i wydrukowane na tę okazję Śpiewniki (10 tysięcy egzemplarzy), co dokonywało się niejednokrotnie pośród obelg i pomówień o sekciarstwo ze strony służb ochrony Jasnej Góry, a było to dotkliwsze, niż strugi deszczu lejące się za kołnierz. Dziękujemy Wam!

Pomimo tego, że nawałnica deszczu, a potem śniegu zdezorganizowała dalszy program pielgrzymki, rozproszyła „dzieci Króla” do autokarów, unieruchomiła sprzęt techniczny, to tym bardziej składamy serdeczne podziękowanie Wszystkim za zorganizowanie tej, tak ważnej dla Narodu Polskiego Pielgrzymki. Dziękujemy Wam!

Szerszą relację z Pielgrzymki zamieścimy w późniejszym czasie, a wszystkich uczestników Pielgrzymki zapraszamy do podzielenia się własnymi refleksjami, osobistymi doświadczeniami oraz przeżyciami i do zrelacjonowania ciekawych wydarzeń związanych z tą Pielgrzymką. Również zachęcamy do przysyłania ciekawych zdjęć z Pielgrzymki, zwłaszcza jeśli ktoś uwiecznił w aparacie moment składania w darze figurki Jezusa Króla Polski.
Wasze zdjęcia i świadectwa możecie przesyłać mailem na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

W imieniu organizatorów
Barbara Pasternak

Zdjęcia: Anna Wilowska

Zdjęcia: Anna Kuraś, Jacek Nalepa

Wezwanie do Intronizacji

Wielka akcja na Uroczystość Chrystusa Króla...

Zachęcamy do przyłączenia się do akcji wspólnego dokonywania Aktu Intronizacji Jezusa Króla według Siedmiodniowego Nabożeństwa Intronizacyjnego.

Szczegóły w poniższej ulotce:

Pobierz w wersji .pdf»

W dniu 27 grudnia 2011 r. o godz. 12.00, w Święto apostoła Jana Ewangelisty, w Bazylice w Wąwolnicy - parafia p.w. św. Wojciecha - będącej jednocześnie Sanktuarium Matki Bożej Kębelskiej  - miała miejsce uroczysta Msza Święta w niezwykłej intencji.
Otóż imieniny swe obchodził, wraz z 80. rocznicą urodzin, wielce szacowny i zasłużony dla Sanktuarium wieloletni Jego kustosz - ks. Infułat Jan Pęzioł.
Jest On także gorącym zwolennikiem Intronizacji Chrystusa Króla na Króla Polski - często w swej posłudze kapłańskiej tą intencję podkreśla i wraz z wiernymi omadla. Ks. Infułat Jan Pęzioł cieszy się wielkim szacunkiem, jako gorliwy kapłan i pasterz przez Boga nam dany. Niezmordowanie pełni także posługę egzorcysty.
Mszę Świętą -  pod przewodnictwem biskupa seniora Bolesława Pylaka - koncelebrowało 8 księży z Lublina ,Wąwolnicy i okolic. Kazanie okolicznościowe wygłosił biskup senior, atmosfera była podniosła, a bazylika po brzegi wypełniona wiernymi.
Pod koniec różne grupy parafialne składały życzenia szacownemu Jubilatowi. Przedstawiciele Rodziny Radia Maryja wraz z życzeniami, ofiarowali figurkę Jezusa Króla Polski. Ks. Jan wyraził swą radość słowem i gestem (zobacz zdjęcie z wręczenie figurki - na zdjęciu ks. Jubilat wraz z ks. biskupem seniorem w otoczeniu Rodziny Radia Maryja).

Henryk z Wąwolnicy

Tekst życzeń składanych Jubilatowi przez delegację
wręczającą mu figurkę Jezusa Króla Polski

Wielce czcigodnemu Solenizantowi,
przy czym minionych kilku dni, Jubilatowi
kochanemu Księdzu Infułatowi ,
Protonotariuszowi apostolskiemu,
dzielnemu żołnierzowi
Chrystusa Króla,
stającemu niestrudzenie i bez wytchnienia
do walki z mocami ciemności w obronie
Królestwa Jezusa w Polsce,
w podzięce za posługę kapłańską,
za niezliczone uwolnienia dręczonych
przez demona Dzieci Bożych.
Wdzieczni za troskę opiekuńczą,
zrzeszeni w Kole Przyjaciół Radia Maryja,
ofiarują z okazji imienin,
a także 80. rocznicy urodzin
figurkę Jezusa Króla Polski.
Niech blask chwały,
olśniewający poprzez tę figurę,
obezwładnia i dystansuje nieprzyjaciela
Boga i ludzi, a kochanemu
Księdzu Infułatowi przypomina,
jak wielkiemu służy Królowi,
z którego rąk życzymy stokrotnej nagrody,
miłości, pokoju i szczęścia.

Rodzina Radia Maryja przy parafii w Wąwolnicy

Również Redakcja portalu intronizacja.pl, a zapewne także jego użytkownicy składają Czcigodnemu Jubilatowi najserdeczniejsze życzenia wielu sił i błogosławieństwa Jezusa Króla Polski w dalszej walce o Jego królowanie w naszej Ojczyźnie oraz w każdym zadaniu, do jakiego Wielki Król księdza Infułata wyznaczy.

GALERIA ZDJĘĆ Z UROCZYSTOŚCI

Intronizacja w Kanadzie 2011

Podsumowanie akcji Odpraw Nabożeństwo Intronizacyjne przed Uroczystością Chrystusa Króla Wszechświata w 2011 roku

Na początku listopada ubiegłego roku ropoczęliśmy wielką akcję, zmierzającą do nakłonienia jak największej ilości naszych Rodaków, którym leży na sercu dobro Ojczyzny, do odprawienia przed Uroczystością Chrystusa Króla Wszechświata siedmiodniowego Nabożeństwa Inronizacyjnego. Akcja ta spotkała się z odzewem kilkunastu tysięcy apostołów Jezusa Króla Polski, nie tylko w naszym kraju, ale także poza jego granicami (szczegóły poniżej). W ten sposób - chyba pierwszy raz w historii - takie rzesze wiernych w jednym czasie wspólnie odprawiły to Nabożeństwo i dokonały Intronizacji Jezusa Króla Polski: osobiście, w rodzinach, wspólnotach modlitewnych i oczywiście w parafiach.

Serdeczne podziękowania należą się p. Teresie z Warszawy, która była pomysłodawcą tej akcji. Przez kilka miesięcy nosiła w sercu gorące pragnienie, żeby wierni Bogu ludzie  mieli możliwość dokonania Intronizacji Jezusa Króla Polski indywidualnie, w rodzinach,  grupach  modlitewnych i parafiach w jednym czasie.

Stosownie do możliwości, rozdano w Warszawie 50 tysięcy zaproszeń wzywających do wspólnego dokonania Intronizacji Jezusa Króla Polski przed świętem Chrystusa Króla. Działania te podjęte przez p. Teresę i jej najgorliwszych współpracowników, przyczyniły się do tego, ze w stolicy i jej okolicach dokonały Intronizacji tysiące osób, w tym dwie całe parafie.

Do naszej Redakcji dotarło również poruszające świadectwo z Kanady, z którego treścią, jak również z galerią zdjęć, można zapoznać się poniżej.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus – Król Polski!

Pragnę serdecznie podziękować za pomoc i radę w rozwiązaniu problemu dotyczącego sposobu uwielbienia Pana naszego Jezusa Chrystusa w dniu 20 listopada 2011 r., w uroczystość Chrystusa Króla. Miejsce na tę Królewską Ucztę znaliśmy – to parafia Chrystusa Króla w Toronto, gdzie 14 maja 2011 roku zakończyliśmy 7. dzień naszego Nabożeństwa Intronizacyjnego, dokonując Aktu Intronizacji Jezusa Króla Polski. Pomoc przyszła w czwartek 3 listopada 2011 r. w ulotce od Was otrzymanej, która wyjaśniła, co należy zrobić; to było błogosławieństwo Króla Naszego z Jego Stolicy – Szczyglic. Bóg zapłać! Tak więc 20 listopada będziemy godnie uczestniczyć w Królewskiej Uczcie. Będzie kilka nowych osób, które teraz mają okazję dołączyć do wielkiego Królewskiego chóru Chwały, doznając radości z uczestnictwa i bycia świadkiem duchowego przeżycia.

Pierwsze ulotki rozdałem zaraz 3 listopada, następnego dnia, tzn. w I piątek miesiąca 4 listopada - następne w naszym kościele św. Antoniego w Oakville. Było kilka osób z „naszej Intronizacji”. Wieczorem próbowaliśmy połączyć się z Basią z Scarborough (Toronto) – cisza! Na sobotę 5 listopada planowaliśmy spotkanie z ks. J. Wąsikiem, aby omówić szczegóły odnośnie do uroczystości. Umówiliśmy się na 13:15, uprzedziwszy go wcześniej, że chcemy rozmawiać na temat uroczystości Chrystusa Króla. Na wstępie zapytaliśmy go, czy ma już jakieś plany co do tak ważnej uroczystości. Powiedział, że jeszcze się nad tym nie zastanawiał. - A jak to wyglądało wcześniej? – zapytaliśmy. - Parafia ta – powiedział - jest w większości anglojęzyczna i wszystko przebiegało jak w każdą niedzielę. Daliśmy ks. Wąsikowi. Waszą ulotkę, w której jest wzmianka, że Pius XI, ustanawiając święto, prosił również, aby wcześniej przygotować parafian na tę uroczystość. Wziąłem z sobą broszurkę „Czas Intronizacji”, w której na str. 7 (5 wiersz od góry) jest kilka zdań o ustanowieniu tego święta w 1925 r. Poprosiłem Księdza, aby chociaż ten fragment odczytał podczas 3 kolejnych niedziel. Zgodził się i zrobił sobie kserokopię tej strony. W dalszej rozmowie zapytałem, czy w tak ważne i wielkie święto byłoby możliwe na końcu błogosławieństwo z wystawieniem Najświętszego Sakramentu. Zastanowił się i powiedział, że to zrobi. Byliśmy szczęśliwi. Dodał jeszcze (jako niespodziankę), że wcześniej na uroczystość tę zaprosił o. Jacka Cydzika z Radia Maryja.

Przyznam się, że byliśmy trochę niepewni, ale może to i dobrze – pomyślałem - bo wiele osób słucha Radia Maryja, i może to tak ma być, aby więcej ludzi poznało Króla Polski. Prowadź nas, Panie!

Wieczorem 5 listopada o godz. 21:30 dzwonimy do Basi ze Scarborough – wreszcie jest! Przedstawiamy jej o co chodzi, że rozmawialiśmy już z ks. Wąsikiem, przeczytaliśmy przez telefon całą ulotkę. Reakcja Basi jest natychmiastowa i spontaniczna: TO JUŻ TRZEBA ROBIĆ! Mam parę osób zainteresowanych Intronizacją, które mnie już kilka razy o to pytały, kiedy będzie następna Intronizacja. Od razu siadam do komputera i rozsyłam wiadomości – mówi.

Mówię, że jutro - tj. 6 listopada – niedziela, poczta jest otwarta, więc zaraz wysyłam jej ulotki na ten temat. Basia w środę 9 listopada już je ma. Mało czasu! Oj, żeby ludzie też tak szybko i zdecydowanie reagowali! Basia dość aktywnie działa przy Radio Maryja. Gdy są jakieś spotkania czy pikniki włącza się również w produkcję pierogów na sprzedaż. Jest dobrze znana wśród ludzi w swoim rejonie i ma duży posłuch; to dobry organizator i misjonarz. Do naszej I Intronizacji zorganizowała grupę z Toronto i wiele osób zaprosiła na tę uroczystość. Oprócz misji przygotowawczej na 20 listopada prowadzi grupę przygotowującą się do zawierzenia Maryjnego na 8 grudnia. - Ale, jak mówi - to nic nie szkodzi, uczestniczymy w tych dwóch wydarzeniach

Jacek Morawa ( z ”Michaela” ) wraz z całą rodziną i znajomymi włączył się i wiele osób z Toronto powiadomił i zaprosił na tę uroczystość. My powiadomiliśmy także naszych znajomych z Brampton. Wszyscy mówią, że będą. Królu nasz, jesteś Wielki!

Pan Jezus puka do naszych serc, mówiąc „Wstań i pójdź za Mną”. Droga Róziu, dobrze rozumiałaś, że to sam Król Polski do Ciebie mówi. To Ty, opisując spotkania z Panem Jezusem, otwierasz serca, oczy i uszy naszej duszy. O tak! Słyszę, widzę, a serce moje pragnie naszego Króla. Prosimy Cię o pomoc i wstawiennictwo za nami wszędzie tam, gdzie padają słowa: Jezus Król Polski. Chociaż żyjemy w Kanadzie, dzięki Tobie i ze Szczyglic słyszymy te słowa tak, jak byśmy byli razem z Tobą. Pragniemy naszego Króla Polski. Róziu, prosimy Cię, wstaw się za nami do Pana naszego, aby serca słyszące to wezwanie były zawsze gotowe pójść za naszym Królem.

Myślę, że kiedy znów odwiedzimy Polskę „spotkamy się” z Tobą, z naszym o. Tadeuszem, s. Basią, s. Ewą w Szczyglicach – Stolicy Króla naszego na wspólnej modlitwie o Polskę, a Ty wraz z Matką – Królową będziesz tam również.

Ulotki z Polski to wołanie Pana Jezusa „Pójdź za Mną”, to już blisko, odwagi, dojdziesz! Wchodzimy przecież do Polski Chrystusowej, do Jego Królestwa. OTWÓRZCIE BRAMY! JUŻ CZAS! Pan Jezus pyta nas jeszcze jak niegdyś Piotra: „Czy Mnie miłujesz? Pójdź za Mną, Polsko, jeśli Mnie miłujesz. Przyjdźcie do Mnie wszyscy utrudzeni. Trzeba pielęgnować ten Królewski kwiat – czerwoną różę Pana Jezusa. Pisałem już wcześniej, że grupa nasza, która dokonała Aktu Intronizacyjnego składała się z osób zamieszkałych w promieniu co najmniej 50 km. Początkowo dziwiło nas, że tak jesteśmy rozproszeni. Teraz, gdy patrzę na to z perspektywy tych kilku miesięcy, zaczynam rozważać, dlaczego tak się stało, zaczynam rozumieć, dlaczego Pan Jezus tak chciał - aby mieć swoich apostołów w większej odległości, aby i oni nieśli łaskę Króla w najdalsze miejsca na świecie, potem inni i inni.

Może to wygląda zbyt bajkowo, ale zaczynam w to wierzyć. Po zakończeniu uroczystości Chrystusa Króla podeszła do mnie starsza pani, mówiąc z wielką dumą: „Dziś jest moje odnowienie przyrzeczeń Chrystusowi. Myśmy już w maju po raz pierwszy dokonali Aktu Intronizacji Jezusa Króla Polski”.

Niektórzy mówią o próbach dokonywania Intronizacji w swoich rejonach, ale…?

Ulotki i rozmowy pomogły zrozumieć, jak można dokonać nawet pojedynczo we własnych domach Aktu Intronizacji. Może będą teraz takie świadectwa - pewnie nieliczne - ale Pan Jezus ma również swoje plany i błogosławi tym, którzy chcą się do Niego zbliżyć. Myślę, że będzie kilka pojedynczych świadectw dokonania Aktu Intronizacji, co sprawi nieco kłopotu w zebraniu większej grupy z Kanady (myślę o Księdze „Chwała Korony”), a może w przyszłości przybędą inni spoza Toronto?

Teraz kilka słów o samej uroczystości:

Dekoracja. Przed ołtarzem, na środku, ustawiliśmy kolumnę z Figurką i wstążkami: białą i czerwoną, symbolizującymi flagę narodową. Złożona z tych barw jest w dwu częściach, jak gdyby podzielona, u dołu na stopniach nawet skręcona każda w inną stronę (na znak rozdarcia, pomieszania…). Dopiero u szczytu kolumny, gdzie stoi Król Polski w symbolu Figurki barwy te jednoczą się - za sprawą Pana Jezusa. Przed kolumną z Figurką bukiet czerwonych róż ofiarowanych Chrystusowi Królowi jako nasze oddanie się pod Jego władzę. Nie są to róże biało-czerwone, gdyż są one przeznaczone dla Króla, Boga Króla, Króla Polski.

Figurka Pana Jezusa. W błogosławiącym geście Jego rąk odczytujemy wołanie naszego Króla – „Przyjdźcie do Mnie wszyscy!”. POLSKO, jeśli Mnie miłujesz, przyjdź do Mnie. Otwórzcie bramy! Już czas! Pan Twój nadchodzi, a z Nim, wasze odwieczne pragnienie o Polsce Chrystusowej czystej i prawdziwej. Ty, Panie, możesz uczynić wszystko, jeśli tylko zechcesz! Błagamy Cię, daj nam łaskę przebudzenia i odzyskania wzroku, a Ty dokonaj reszty i poprowadź!

Oprawa uroczystości. Ks. Wąsik tego dnia nie był w najlepszej kondycji, dusił się, kaszlał, ale czysto odczytywał tekst o ustanowieniu święta. O. Jacek Cydzik był głównym celebransem, o co prosił go ks. J. Wąsik ze względu na stan swego zdrowia. Kazanie wygłosił J. Cydzik. Ks. Wąsik czuwał, aby wszystkie modlitwy były odczytane. Wytworzyła się niezwykle uroczysta atmosfera, to była naprawdę Królewska Uczta z wonią kadzidła. Panowało wielkie skupienie. Nasz Król był z nami. W kazaniu J. Cydzik. wspomniał o s. Faustynie, o miłosierdziu, o Rozalii i Intronizacji.

W czasie błogosławieństwa były odczytane akty: Akt uwielbienia, Akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, Modlitwa o Intronizację Jezusa Króla Polski z 1927 r. Wszystkie modlitwy odczytane były z wielkim namaszczeniem. Na koniec odśpiewany został hymn „Boże coś Polskę”, nadając całości niezwykłą siłę. Towarzyszyło nam błogosławieństwo samego Chrystusa Króla Polski. Uroczystość trwała blisko 2 godziny

Może się mylę, ale miałem odczucie, że o. J. Cydzik. był zaskoczony, nie był zorientowany, jak wielka jest grupa miłośników Chrystusa Króla, zaś sam ks. Wąsik - bardzo przychylny tej uroczystości – czuwał, aby niczego nie pominąć.

Po zakończeniu ks. Wąsik przyszedł do nas, a my podziękowaliśmy mu za tak pięknie przygotowaną Ucztę Królewską. On sam również dziękował nam za pomoc w przygotowaniach. Powiedział, że czuło się Boże błogosławieństwo i prowadzenie. My sami odczuwaliśmy Waszą bliskość, wsparcie modlitewne i łączność z nami. Bóg zapłać za to wszystko, co robicie.

Ojcze Tadeuszu, Drodzy Bracia i Siostry, dziękujemy Wam wszystkim za Wasz trud w tej wielkiej misji powierzonej Rozalii, a kontynuowanej teraz przez Was. Głos niechaj się rozchodzi o Jezusie Królu Polski wśród tej narzuconej i mrocznej nocnej ciszy, niechaj Bóg się rodzi ludziom. Podnieś rękę Boże Dziecię, błogosław Ojczyźnie miłej – Twojej Polsce.

Na potwierdzenie niezwykłej atmosfery załączam kilka zdjęć z uroczystości Chrystusa Króla, w parafii Chrystusa Króla w Toronto w dniu 20 listopada 2011 r.

 Dziękujemy i Bóg zapłać!
Króluj nam, Chryste!

Krystyna i Zbigniew Pałuszyńscy z Kanady

POMÓŻMY NASZYM KAPŁANOM!

Nowa ogólnopolska akcja 2012

Stowarzyszenie „Róża” podjęło akcję POMÓŻMY NASZYM KAPŁANOM! Polega ona na rozsyłaniu do księży proboszczów we wszystkich diecezjach w Polsce listu z najnowszą broszurką pt. Czas zwodzenia!. 

Stan akcji na 15 czerwca 2012 r.

Przeczytaj sprawozdanie z przebiegu akcji»

 Nasza ocena akcji Pomóżmy naszym kapłanom!

Akcja wspaniale się rozwinęła i zakończyła w rekordowo krótkim czasie. Bardzo nas cieszy ten odzew społeczny, który przerósł naszcze przewidywania. Wiele osób widzi problemy, z którymi boryka się Kościół w Polsce, i dlatego upatruje w broszurce pomocny środek do ich przynajmniej częściowego przezwyciężenia. Dziękujemy wszystkim za bardzo życzliwe i merytoryczne wypowiedzi odnośnie do poruszonych w broszurce tematów. Pojawiają się również wypowiedzi krytyczne, odsądzające nas od dobrych intencji.

Naszym adwersarzom pragniemy zwrócić uwagę, że broszurka Czas zwodzenia! nie jest wymierzona przeciw komukolwiek, a jedynie uwidacznia rażące błędy teologiczne lub nadużycia etyczne dotyczące Dzieła Intronizacji Jezusa Króla Polski. Polemika zawarta w broszurce z tymi błędami i nadużyciami została podjęta w trosce o obronę Prawdy Objawionej oraz zleconej Polsce misji Intronizacji, od której – jak wierzymy – zależy nasze ocalenie. Dlatego bardzo szkodliwa dla całej akcji była i jest działalność poszczególnych osób związanych z  osobą ks. P. Natanka, które kierują się dziwną retoryką. Jeśli w broszurce mówimy o błędnym ukazywaniu treści Objawienia przez biskupów, wtedy osoby te uważają, że czynimy to słusznie. Natomiast jeśli ukazujemy nadużycia wobec Dzieła Intronizacji popełnione przez ks. P. Natanka, wtedy przypisuje nam się intencje celowego niszczenia tego kapłana, zarzucając nam kłamstwo i manipulację, a nierzadko obrzucając autorów broszurki przykrymi epitetami. Do tych osób apelujemy, by jeszcze raz przeczytały broszurkę bez uprzedzeń i zdobyły się na sprawiedliwą ocenę jej treści. Wszelka demagogia tylko może nam wszystkim zaszkodzić i uniemożliwić dokonanie Intronizacji Jezusa Króla Polski. Czy naprawa kilku błędnych kwestii w prowadzonej przez ks. P. Natanka działalności na rzecz Intronizacji Jezusa Króla Polski nie wyszłaby całemu Narodowi Polskiemu na dobre?

W broszurce Czas zwodzenia! został omówiony szereg zjawisk, tyle niewygodnych dla poszczególnych osób, co niebezpiecznych dla życia religijnego całego naszego Narodu. Prawda niezależnie od tego czy jest trudna, czy przykra zawsze będzie prawdą, której głoszenie i obrona jest naszą powinnością wobec Boga, jeśli w Niego wierzymy. Dlatego broszurkę pragniemy dostarczyć naszym pasterzom, by sami nie ulegali zwodzeniu, by widzieli niebezpieczeństwo zagrażające wiernym i aby potrafili właściwie nas prowadzić po drodze Intronizacji Jezusa Króla Polski.

Jeszcze raz serdecznie dziękujemy wszystkim osobom, które włączyły się w akcję Pomóżmy naszym kapłanom! A szczególne wyrazy wdzięczności i podziękowania kierujemy pod adresem p. Teresy z Warszawy, która z wielkim poświęceniem koordynowała całą akcję.